دریـا شدی و در غـم دریـا گـریـستی            هر شب به یـاد مـاتـم زهـرا گریستی

سی سال زندگی تو اینگونه طی شده            یا غصه خوردی از غم او یا گریستی

سی سال بعد فاطمه کم نیست یا علی            سی سـال بعـد فـاطـمه تـنهـا گریستی

نهج البلاغه شرح نمی‌خواست بیش از این            گـفـتی و گـفـتی آخـرش اما گـریستی

آن اشکهـای ریخـتـه دُرِّ نجـف شـدند            آب روان شـدنـد هـمـه تـا گـریـسـتـی

بوسه زدی به دست عـلـمدار کـربـلا            شایـد که از خـجـالـت سـقّـا گـریـستی

مـرهـم نداشت طاقت زخـم سر تو را            امـا تو در مـصـیبت سـرها گـریستی

گـفـتی تـمـام واقـعـه‌ها را که عـاقـبت            زینب اسیـر می‌شـود، ایـنجا گریستی

از مـاتم تو عـرش خـدا گـریه می‌کند            امـا تـو بـر مـصیب زهـرا گـریـستی